“Μέχρι εδώ καλά” η νέα κινηματογραφική εκδήλωση 2014

Θα προβληθεί στους κινηματογράφους σε όλη την Ιταλία την Πέμπτη 19 Μαρτίου "Μέχρι εδώ καλά", Νέα ταινία που γυρίστηκε Roan Τζόνσον στην Πίζα και τη γύρω περιοχή που λέει το τελευταίο Σαββατοκύριακο του πέντε αγόρια στο σπίτι, όπου σπούδασε και έζησε κατά τα φοιτητικά του χρόνια, σε σύγκριση με την ενήλικη ζωή, οι επιλογές που αλλάζουν τη ζωή σας, και οι μνήμες του παρελθόντος.

Πρωταγωνιστούν Alessio Vassallo, Paolo Cioni, Silvia D'Amico, Guglielmo Φαβίλα, Melissa Άννα Bartolini με τη συμμετοχή της Ισαβέλλας Ragonese, Η ταινία θα κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους η Fulgor Φλωρεντία Τοσκάνης Τετάρτη 18 Μαρτίου.

Vincenzo, Παύλος, Ilaria, Ανδρέα και Francesca μοιράζονται ένα σπίτι όπου καταναλώνονται σάλτσες λήξει και σύντομη ζευγάρωμα, νύχτες σχετικά με τα βιβλία και τα κόμματα μέχρι την αυγή, ζηλεύω, κοσμήματα, έρωτες και φιλίες.

Αλλά εκείνη τη στιγμή της ζωής τόσο πικρό, διασκέδαση και ασφαλής πρόκειται να τελειώσει, e i cinque dovranno assumersi le loro responsabilità.

Πάρτε διαφορετικές κατευθύνσεις, τρέχει σε επιλογές που αλλάζουν τα πάντα, εκείνους που θα παραμείνουν στην πόλη τους, τα άτομα που φεύγουν για δουλειά στο εξωτερικό.

Η ιστορία των τελευταίων τριών ημερών από πέντε φίλους που μοιράστηκαν τη στιγμή ίσως το πιο όμορφο της ζωής τους, για σίγουρος ότι δεν θα ξεχάσετε ποτέ.

Αυτή η ταινία έγινε για χάρη στους φίλους, ορισμένοι επαγγελματίες, άλλοι απλώς φίλοι.

Ο διοργανωτής ήταν ο ιδιοκτήτης ενός βιβλιοπωλείου, ο διαχειριστής των δεδομένων οικότροφος της εφημερίδας Il Tirreno, la segretaria di edizione era la sceneggiatrice e compagna del regista, έγκυος πέντε μηνών.

Είχαν μόνο μία μηχανικός / ηλεκτρολόγος, ένα κοστούμι / σκηνογράφος.

Gli attori dormivano nella casa in cui hanno girato, έτσι ώστε να είναι πραγματικά συγκατοίκους.

Αυτό το κλίμα έχει κάνει να γίνουν οι χαρακτήρες της ταινίας: οι ηθοποιοί φορούσαν ρούχα τους πραγματικούς, Τα δωμάτια ήταν τους, και όταν έπρεπε να φύγει από το σπίτι, όλοι είχαν πραγματικά ένα κόμπο στο λαιμό μου, όπως απαιτείται και εξιστόρησε στην ίδια την ταινία.

"Μέχρι εδώ καλά - λέει ο Alessio Vassallo – αυτό είναι το πώς θα ήθελα να ξεκινήσω, με τον τίτλο της ταινίας, ότι λίγο "χρόνο τώρα έχει γίνει το σύνθημά μου. Η μεγαλύτερη εμπειρία Garibaldi και ζωτικής σημασίας που έχει αναλάβει ποτέ όταν κάνω αυτή τη δουλειά. Είχαμε διασκέδαση και τόσο πολύ. Είμαι σίγουρος ότι το κοινό θα έχει τη διασκέδαση με εμάς. Όλα ζουν σε ένα σπίτι σε μια πόλη όπως η Πίζα, μοιράζονται τις χαρές και τις ήττες τους, βρώμικα πιάτα, μέθη και τις αντανακλάσεις, amandosi και odiandosi. È un’esperienza che dovrebbe essere obbligatoria per legge come la vecchia leva militare, κάθε αγόρι από 18 να 35 Θα πρέπει να περάσουν τουλάχιστον ενός έτους σε ένα σπίτι με άλλα άτομα που μοιράζονται τα πάντα. Μια εμπειρία που έζησα στο δέρμα μου για έξι χρόνια, και χάρη σε αυτήν την ταινία ο τρόπος που έπρεπε να βουτήξει πίσω σε εκείνο το μαγικό κόσμο ".

"Για να πω ότι απόλαυσα χορηγείται - αρχίζει η Πίζα Paolo Cioni – ένα ωραίο πλήρωμα των φίλων, με τις άλλες τέσσερις ηθοποιοί Έχει ένα μήνα από goliardia, καθώς πιστεύω ότι είναι καλά είπε από την ταινία. Έπρεπε να παίξει το ρόλο της Πίζας, που είναι, με όλα τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες του. Εγώ δεν δείχνουν την αγάπη που κατευθύνεται προς τους ανθρώπους που εργάζονται με, αλλά όλοι οι δεσμοί που γεννήθηκαν από αυτή την ταινία, Σας διαβεβαιώνω, είναι αυθεντικά. Yup, Φυσικά δεν υπήρχαν προβλήματα κάθε είδους, ειδικά όταν τα γυρίσματα στη θάλασσα, μεταξύ των μεδουσών, σχεδίες, ήλιο και τη ναυτία. Αλλά κάθε φορά που τελείωσε την ημέρα των γυρισμάτων, υπήρχε ένα μέρος της ζωής μας ότι σκέφτηκε πόσο κοντά είναι το τέλος όλων αυτών, και ότι μέχρι εδώ ήταν εντάξει. Ήταν όμορφο και λυπημένος, το τέλος. Δεν είμαι sentimentalone, αλλά, κρυφά, Μου αρέσει να κλαίω για τα όμορφα πράγματα. Και αυτό είναι ένα από εκείνα!”

«Δεν είναι προφανές για να συμμετάσχω σε ένα έργο σαν αυτό - ομολογεί Silvia d'Amico – δίνουν σχήμα και υφή σε μια ταινία με έναν περιορισμένο προϋπολογισμό και τεχνικά μέσα περιοριστούν στις απαραίτητες. Ειδικά από τον ηθοποιό, έχετε μια τεράστια ευθύνη. Πρόκειται για μια ταινία που έγινε από τους φορείς. E Roan Johnson è stato un maestro, δεν μας αφήνουν ποτέ μόνοι, μας ακολούθησαν και κατευθύνεται με μεγάλη λεπτομέρεια σε κάθε σκηνή, σε κάθε καρέ. Τράβηξε στην ιστορία της, στην Πίζα του, στις αναμνήσεις του από ανέμελη κολέγιο. Ήμασταν στο σύνολο όλη την ημέρα και όλη τη νύχτα. Υπήρχε μόνο ένα σπίτι, πέντε από εμάς τους φίλους, περιπέτειες μας. Io ero Ilaria, ένα κορίτσι παρορμητικός και μπέρδεμα πάνω, ότι μπροστά σε επιλογές μεγαλύτερα από ό, τι επιδιώκει την άνεση και την προστασία από αχώριστες φίλες του: Cioni, Vincenzo, Francesca και Andrea ήταν πραγματικά μαζί μου 24 ώρες ανά ημέρα. Και αυτό ήταν μια μεγάλη θλίψη να εγκαταλείψει ".

“Ho ritrovato un regista e amico – ci dice il livornese Guglielmo Favilla – che stimo da un sacco di anni e ho ritrovato e scoperto alcuni amici e splendidi compagni di viaggio, με μια μεγάλη επιθυμία να κάνω και μια τέτοια καταπληκτική. I tempi folli, αυτοσχεδιασμός, cazzeggiano, Τα εξανθήματα (μου), Λειτουργία Garibaldi. Εδώ, Roan λέει ότι όταν ήμασταν «ελεύθερο να κάνει μια ταινία που ανήκε σε εμάς», Δεν είναι ένας τρόπος για να πει. Το πιο όμορφο και θλιβερό ταυτόχρονα, είναι ότι όποιος έχει εγκαταλείψει την ομάδα την τελευταία ημέρα, στην καρδιά του ήξερε ότι θα ήταν δύσκολο να δοκιμάσετε μια τέτοια εμπειρία στο μέλλον. Επειδή ήταν μια εμπειρία που είναι σε αντίθεση με οτιδήποτε άλλο ".

“Di quei giorni a Pisa – conclude la fiorentina Melissa Anna Bartolini – Θυμάμαι ένα συνονθύλευμα δέσμευση, καυτό, αφιέρωση, αυταπάρνηση, ισχυρή δυσπιστία, αίσθηση της αμφισβήτησης του συστήματος,, αλλά και αμηχανία ή καλύτερη επίγνωση του sgangherataggine μας, όχι χωρίς μια κάποια εκτίμηση για τον εαυτό μας. Επειδή ήμασταν απίστευτα επιτυχημένη σε μια επιχείρηση που είχε πολλές περισσότερες πιθανότητες να είναι τίποτα, ότι για να γίνει κάτι ".

Μια αστεία ταινία, ολίσθηση, καλοπαιγμένο, γεμάτη χρώματα και την αγάπη της ζωής, μια επιθυμία που είναι σε θέση να μεταφέρει σε όσους κάθονται στο δωμάτιο.

Frank Mariani

Από τον αριθμό 55 - Έτος ΙΙ της 11/03/2015