Pubblicate le lettere tra il La Pira e Andreotti: prefazione del Cardinale Zuppi

Забележителна работа на пресекот и истражувањето во архивите на Фондацијата Ла Пира во Фиренца и во оние на Андреоти во Рим, овозможи да се открие и реконструира невидена кореспонденција помеѓу Giorgорџо Ла Пира,it,и ulулио Андреоти,it,што предлага интересни паралели меѓу темите што се дискутираат заедно,it,над сите,it,Мир во светот,it,работа и дом,it,и тековни проблеми,it,Епистоларот се состои од над,it,Писма резултат на долгото пријателство меѓу двајцата вера,it,И двата високи експоненти на христијанската демократија,it (1904-1977) e Giulio Andreotti (1919-2013), che propone interessanti parallelismi fra i temi tra loro discussi – su tutti: pace nel mondo, lavoro e casa – e problematiche attuali.

L’epistolario consta di oltre 160 lettere frutto della lunga amicizia tra due uomini di fede, entrambi esponenti di alto rango della Democrazia Cristiana, che ebbero divergenze ma che si basarono sempre su princìpi comuni.

Il carteggio è l’unico conosciuto fra i due politici cattolici e viene ora pubblicato in modo completo per la prima volta nel volume “Bisogna smettere di armare il mondo”, a cura di Augusto D’Angelo, con la prefazione del Cardinale Matteo Maria Zuppi, указ на POLISTAMP (п.п. 312, 23 евра).

Tra Giulio Andreotti e Giorgio La Pira si creò un rapporto lungo 40 години. Почетоците се од доцните триесетти години и се развиваат по различните фази на италијанската историја од доаѓањето на Републиката,it,на Студената војна и американската интервенција во Виетнам,it,кои имаа дивергенции, но кои секогаш се засноваа на вообичаени принципи,it,Почетоците се од доцните триесетти години и се развиваат по различните фази на италијанската историја од доаѓањето на Републиката,it, fino agli anni della “solidarietà nazionale”.

Partendo dagli anni ’50, in cui La Pira fu sindaco a Firenze, lo scambio prosegue con la stagione di apertura dell’area di governo nazionale ai socialisti fino al confronto su divorzio e aborto.

Le lettere affrontano il problema urgente della pace nel mondo in tempi di corsa alle armi nucleari, di Guerra Fredda e di intervento Usa nel Vietnam, ma raccontano anche altri temi fondamentali nella politica interna, simili a urgenze attuali.

La Pira chiedeva l’intervento dell’amico al governo per questioni del lavoro, della casa, della tutela dei più deboli, perfino per sollecitare Andreotti a far erogare i 30 milioni di lire dell’ultima quota di quattro disposta dal ministro Scelba per 500 monasteri di clausura con 30.000 suore, questione di cui era al corrente anche Amintore Fanfani.

Il Cardinale Matteo Maria Zuppi evidenzia che “La Pira ed Andreotti hanno vissuto appieno nell’orizzonte in cui la politica e la diplomazia erano chiamate a lavorare incessantemente per la pace, e lo hanno fatto con la responsabilità che veniva innanzitutto dalla propria fede”.

Inoltre sui temi sociali, in particolare la casa e il lavoro, i due statisti li affrontano mostrando comunanza d’intenti pur non concordando sempre sul metodo. “La Pira si muoveva con un’audacia che non sempre Andreotti condivideva, ma erano problemi che entrambi avevano ben presenti e nei quali erano impegnati a trovare soluzioni – prosegue Zuppi -. La Pira chiedeva l’intervento dell’amico per evitare che gli sfrattati finissero per strada o che gli operai perdessero il lavoro. Le lettere danno conto di un’ansia risolutiva che andrebbe riscoperta nel presente perché casa e lavoro restano ancora oggi problemi urgenti in un tempo in cui – come ho avuto modo di dire – Цената на хипотеките и кириите претставуваат неодржлива тежина за многу семејства кои живеат во несигурни и недоволно платени дела,it,Кураторот Августо Д'Ангело истакнува две политички фигури во кои,it,Во еден има радикалност што се обидува да ги премине границите во името на приматот на лицето,it,додека за другиот сè е остварливо, но преку претпазлив реформизам,it,Објавени писма помеѓу Ла Пира и Андреоти,it,Предговор од кардинал Зупи,it”.

Il curatore Augusto d’Angelo tratteggia due figure politiche in cui “nell’uno c’è una radicalità che tenta di travalicare i limiti in nome del primato della persona, mentre per l’altro tutto è realizzabile ma attraverso un cauto riformismo”.

Мат Lattanzi
Од бројот 370 – Anno XI del 17/1/2024